Rozdział 17

- Wysłuchaj mnie.. - wyszeptałem
- Nie mam nawet takiego zamiaru! Nawet nie wiesz w jakim stanie go zastałem! - krzyczał

Złapał mnie za bluzę. Wiedziałem ,że zaraz dostane ode niego. Nie mam nawet najmniejszych szans. On starszy, wyższy, za pewnie silniejszy. A ja? Ja to szkoda słów. Podobno to spokojny chłopak, więc trudno go zdenerwować tak samo jak Louis'a.. Właśnie. Nawet teraz go nie było.. Nie ma go..

- No uderz, proszę.. - powiedziałem

Zamknąłem odruchowo oczy by nie patrzeć na to. Payne za pewne zaraz się zamachnie. Tylko chwila i już po sprawie. Teraz tak bardzo tego chciałem..

- Liam! - krzyknął ktoś

Po tych słowach dostałem lecąc do tyłu. Zabolało, ale teraz nie zważałem na to. Należało mi i się. Ból przeminie, siniaki, rany też.. 
Otworzyłem oczy i zobaczyłam Zayn'a stojącego przede mną i Liam'em. Teraz to będzie nie ciekawie. Trzeba będzie ich szybko odciągnąć od siebie. To ja mam oberwać, nie on. Poczułem ,że łapie mnie ktoś za ramiona i pomaga wstać. Zdenerwowany spojrzałem w bok, był to Niall. Było widać ,że jest spięty. Pewnie jak ja denerwował się.

- Horan trzeba będzie ich rozdzielić. Po zabijają się zaraz.. - powiedziałem szybko
- Masz racje, ale.. - zaczął
- To ja muszę dostać, ja tu zawiniłem. - rzekłem
- Leci ci krew z wargi. - powiadomił mnie

Przetarłem ręką po ustach i spojrzałem na dłoń. No racja, krew jest.

- To nie zmienia sytuacji.- westchnąłem

Minąłem Niall'a i stanąłem przed Liam'em, a Horan przed Zayn'em. Nie mogłem pozwolić by coś takiego się stało. Ja tu winie nikt inny. Patrzyłem na chłopaka, a on na mnie.

- Styles, odsuń się ode mnie. - warknął
- Nie. - powiedziałem stanowczo

Od razu dostałem znowu i znowu. Aż upadłem na kolana. Niall trzymał kuzyna by nie zaatakował mojego przeciwnika.

- No dalej. Na co czekasz.. - pomyślałem

Patrzyłem w dół, na swoje nogi. Nie miałem siły by wyprostować się.. Przede mną stał już on. Zacisnąłem powieki i czekałem na kolejny cios by nie wstać. Wziąłem głęboki wdech i powoli zacząłem sie 'prostować'. W oczach chłopakach był gniew, który powoli wygasał. Ale czy to był dobry znak? 
Właśnie podniósł rękę, czyli zaraz znowu..

- Dość! - usłyszałem znajomy głos

Od razu spojrzałem kto to. Zobaczyłem jego. Niebiesko-szarookiego chłopaka.. Serce tak dziwnie zaczęło mi szybciej bić, a do oczu napłynęły łzy. Co on tu robi? Czy nie miał się oszczędzać i czekać na nowe serce? Ja już nic nie wiem.

- O nie.. - usłyszałem Zayn'a
- Co  się dzieje? - zapytał Niall

Spojrzałem na mulata i wyszeptałem samo przepraszam. Przetarłem oczy i ruszyłem pędem. Niby w strone Louis'a ,ale obok niego. Patrzyłem przed siebie, zobaczyłem tylko rękę chłopaka która chciała mnie zatrzymać, nie udało się. Minąłem go i wybiegłem ze szkoły. Słyszałem krzyki za sobą, ale nawet one mnie nie zatrzymały.

***

Rozmawiałem z przyjacielem. Długo mnie uspokajał, co potem spowodowało ,że usnąłem. Następnego dnia zaś wróciłem do domu jak powiedział lekarz. Ciągle myślałem o Harry'm. O rozmowie z nim i tym co się wydarzyło. Chyba nie tak powinienem się zachować wobec niego. Powiedział ,że mnie.. Albo chyba się przesłyszałem.. Ba, na pewno sie przesłyszałem. Nikt mnie pokocha, a ewentualnie zauroczy się prędzej. Tak, ja wspaniały raniący innych..
Nie mogłem tak cały czas czekać w domu. Siedzenie mnie dobijało, tak bardzo chciałem iść do szkoły, zobaczyć go.. Dlatego postanowiłem pójść po Liam'a jak skończy lekcje. 
Stałem właśnie pod szkoła, a jego właśnie nie było. Czyżby coś go zatrzymało? Nie wiem. Popędziłem do środka, a tam już było piekło. Blondyn trzymał kuzyna loczka, sam Harry dostawał od mojego przyjaciela. Aż sam poczułem jak on obrywa. 

- Dość! - krzyknąłem

Styles od razu na mnie spojrzał, w jego oczach był ból, cierpienie.. Sparaliżowało to mnie aż, usłyszałem jedynie szepty, a Liam stał i patrzył na mnie. Loczek otarł oczy i ruszył biegiem. Już myślałem ,że chce czegoś ode mnie, ale ominął mnie i wybiegł ze szkoły.

- Harry! - krzyknąłem

Zayn też zaczął krzyczeć wraz z Niall'em. Z oczy poleciały mi łzy i poczułem się gorzej, oparłem ręce o kolana. Od razu podbiegli do mnie. Liam pomógł mi usiąść ,a blondyn z mulatem patrzyli na mnie. Zaczęło mnie wszystko boleć, sam widok jego łamał mi serce. Bolał strasznie.. Malik kucnął przede mną, było widać ,że jemu też nie jest dobrze.

- On dzisiaj wyleci, nie tak jak powiedział na początku. Jego matka przyjechała, zabierze go. - wyszeptał
- Jaaaa... Jak to? - jęknąłem
- Moja mama dzwoniła, zapomniałem mu powiedzieć. Teraz już pewnie, rozmawia z nim. Kłócą sie.. - powiedział - Do tego już tylko godziny dzielą ich od lotu.. - dodał
- Zaprowadź mnie do niego, proszę.. - zacząłem błagać
- Dobrze. Szybko. - wymamrotał

Powoli wstałem spoglądając na Liam'a. Wiedział już chyba co zrobię  Wymieniłem się spojrzeniami chwilę. Mam nadzieje ,że on mnie zrozumie.

- Szybko. - wyrwał mnie głos Zayn'a

Rzuciłem od razu 'Pa' i wybiegliśmy z Malikiem ze szkoły. Teraz nie ważne było to co ja czuje, tylko on, Harry. Do ich domu mieliśmy chwilę, więc po kilku minutach wpadliśmy do domu. Niestety nie w porę. Było słychać krzyki, kobiecy głos i męski.

- Nie chce, miałaś być jutro! - krzyczał
- Wiem, ale był ostatni bilet. Do tego za pare godzin lecimy. - mówiła kobieta spokojnie
- Daj mi się pożegnać. - łamiący głos chłopaka drżał

Chłopak pociągnął mnie za rękę i razem wparowaliśmy do salonu. Był tam Harry i pewnie jak się nie mylę to jego matka. Styles był do niej podobny. Kędzierzawy od razu spojrzał na mnie i po chwili pobiegł na górę. O nie..

- Leć za nim.. - wyszeptał Zayn

Po chwili byłem już na schodach i pędem biegłem na górę  Stanęłam pod jego drzwiami, usłyszałem cichu szloch. Zrobiło mi się gorzej. Czy to jak wszystko musi być?

- Harry.. - wyszeptałem

Złapałem za klamkę, ale drzwi się nie otworzyły. Panicznie zacząłem szarpać za klamkę, zacząłem się bać. Parę minut nie otwierał ich. Oby on nic sobie nie zrobił..

- Otwórz! - krzyknąłem

Od razu za mną pojawił się czarnowłosy chłopak z kluczem w ręku. Od razu wziąłem go od niego i otworzyłem drzwi. Wszedłem do środka zamykając za sobą drzwi. Harry siedział skulony na łóżku. Serce mi się krajało, rozpadało na milion kawałeczków.
Szybko podszedłem do niego siadając naprzeciw niego. Gdy mnie zobaczył ręce schował za siebie jak by coś ukrywał, obok niego była apteczka. O nie, oby tylko nie było to co myślę..

- Harry, pokaż ręce. - poprosiłem
- Odejdź.. - jęknął

Podniosłem jego buzie do góry. Jego oczy były całe czerwone i podpuchnięte. Nie wyglądał za dobrze. Jego stan był fatalny w tym momencie, tak samo jak i mój..

- Proszę, pokaż.. - ponowiłem próbę

Chłopak wziął ręce do przodu. Jeden rękaw był cały we krwi. Harry.. Od razu przygarnąłem go do siebie. Delikatnie odsłoniłem rękę i polałem ranę wodą utlenioną z apteczki. Zasyczał chowając głowę w moje ramie. Miał pare nacięć na ręku, na szczęście nie głębokich. Jedna nawet miała literę. Przyjrzałem się jej było to L. Łzy cisnęły mi do oczu. To moja wina ,że on się.. Nawet nie mogę o tym myśleć.. Wziąłem gazę i owinałem delikatnie rękę bandażem. Zdjąłem bluzę z niego i ciągnąłem po drugą pomagając mu ją założyć. Myślałem tylko o nim.. Nie wiem jak dam sobie rade bez niego.

- Harry'eh, czemu? Czemu? - wyszeptałem przytulając go mocniej do siebie
- Loui, ja.. Ja.. - wymamrotał płacząc





UWAGA:
Dziękuję za komentarze, wyświetlenia. Za to ,że jednak pokazujecie ,że mam dla kogo pisać. Mam nadzieje ,że komentarzy więcej. Więc ,że są powtórzenia i wgl, ale starałam się wam dać tyle ile mam i mogę.
Następna część będzie gdy 15 komentarzy będzie. 
Wiecie co? Ostatnio sobie myślę ,że wgl to nikogo nie obchodzi co tu pisze i wgl. ;_____; Dajcie mi powody bym tak nie myślała. A każdy nowy obserwator i komentarz dodaje mi uśmiechu.

Jak mam kogoś powiadamiać na TT to podawajcie swoje nazwy w zakładce KONTAKT. 
Jakieś pytania do bohaterów? Zachęcam was. - KLIK TU
~Panda

CZYTASZ=KOMENTUJESZ